تبیین رابطه هویت اسلامی و سیاست امنیتی ایران در عراق و سوریه با روش تحلیل اسنادی

سیاست امنیتی ایران در عراق و سوریه با تکیه بر سازماندهی و آموزش نیروهای شبه نظامی، اعزام مشاوران بلندپایه و نقش‌آفرینی مستقیم، متمایز و منحصر به فرد شده است. این سیاست مورد توجه محافل سیاسی و علمی قرار گرفته و پرسش‌های مهمی در مورد چرایی آن مطرح شده است؛ چرا ایران در کشورهایی همانند سوریه و عراق سیاست امنیتی متفاوتی دارد؟ در پاسخ به این پرسش، تبیین‌های فراوانی در چارچوب نظریات مادی‌نگر مطرح شدند. هدف این مقاله ارائه تبیینی تفسیری و بدیل با روش تحلیل اسنادی است. این روش علاوه بر طرح دقیق پرسش، هدف و فرضیه تحقیق، شامل ارائه یک چارچوب فکری تعاملی-دیالتیک با هدف هدایت پژوهش، انتخاب منابع دارای ویژگی‌های اصالت، اعتبار، نمایندگی و معنا، گردآوری داده‌ها بر اساس روش «تحلیل محتوا» و پردازش داده‌ها و نتیجه‌گیری از آنها می‌شود.‌ این تبیین مبتنی بر این فرضیه است که مهمترین عامل شکل‌دهنده به سیاست امنیتی ایران، هویت اسلامی است و بی‌ثباتی فزاینده در منطقه و خلاء قدرت به عنوان متغییر میانجی تنها فرصتی برای تاثیرگذاری ملموس‌تر هویت اسلامی بر سیاست امنیتی فراهم کرده است.